3e dag in Bali - Uluwatu

Om 12.00 worden we opgehaald door Ketut en Nyoman. Het blijkt dat Nyoman nog een beetje ziek is. Ketut heeft een vriendin gevraagd om met haar auto ons op te halen. Het is een gewone middenklasser auto. Maar er moeten 5 volwassenen 2 grote koffers en 2 kleine koffers in, Ketut, Nyoman, de vriendin en de man van het hotel buigen zich over dit vraagstuk. Koffer erin, koffer eruit, grote koffers erin...oh de klep gaat niet dicht, kleine koffers erin...okë klep gaat dicht maar wat doen we met de 2 grote koffers? Grote koffer voorin samen met Nyoman...nee dat past niet. Kortom het was een heel spektakel met hilarische taferelen. Tot Anne het overnam.....kleine koffer voorin bij Nyoman. Grote koffer achterin bij Ketut, die is toch een erg klein en de andere koffers in de achterbak. En ja hoor...alles pas erin. Ketut, de koffer, Anne en ik zitten opeengepakt op de achterbank. 

Onderweg krijgen we fruit en zoete koekjes.We hebben het eigenlijk wel naar ons zin zo. Het is vreselijk druk op de weg. Het is file rijden tot onze plaats van bestemming.

Ketut, Anne en ik amuseren ons prima met een handen en voeten gesprek en de vertaal app. Nyoman helpt de vriendin met het verkeer. Alles en iedereen rijdt dwars door elkaar en toch is de sfeer gemoedelijk. Maar het is wel oppassen geblazen om blikschade te voorkomen. Een stuk verder is het minder druk en kan Anne Nyoman vragen wat hem mankeert. Ketut geeft ons de medicijnlijst. Daarop staat de diagnose en welke medicijnen hij krijgt. En daar is Google weer handig voor. Anne en ik weten samen het een en ander bij elkaar te puzzelen.  Nog wat vragen aan Nyoman en we weten wat hij heeft.  Niets ernstigs maar wel vervelend en hij heeft nog rust nodig om te herstellen.

We besluiten om hem niet in te zetten als onze chauffeur. Mogelijk zien we hun nog halverwege de vakantie bij het huisje van oma of anders aan het eind bij hun thuis. Ook ik behoor inmiddels tot de familie als vriendin van Anne. Wel jammer dat zij niet onze chauffeur en gids kunnen zijn. Ze kunnen ons een mooi inkijkje in Bali geven en het zijn hele vriendelijke, vrolijke en gastvrije mensen.

Tijdens het inchecken bij Pinkcocobali krijgen we een roze, warme verfrissingshanddoek, een roze verfrissingsspray waar we ons gezicht mee moeten inspuiten en vers kokossap. WoW wat lekker.

Anne loopt wederom zich verkreukelend mee naar de kamers. En ja hoor ik sta weer met open mond te kijken. We hebben samen de hele 1e etage. De badkamer lijkt wel een Spa. We hebben een balkom met uitzicht op de tuin en het kleine zwembad. Het hele hotelcomplex is roze geschilderd met overal loungebanken.

Na met de familie nog wat gedronken te hebben gaan Anne en ik lekker het zwembad in. Het is er heerlijk, wat wolken, bedjes in de schaduw en een verkoelend windje.

Padang Padang Beach

Om 17.00 zijn we de weg naar beneden gelopen. Via 100 treden dwars door de berg heen kwamen we bij de Padang Padang Beach.  Bekend van de film Eat, Pray, Love. Veel golven dus ideaal voor surfers. 

Simpele golfplaten afdekking de zgn warungs waar we een biertje gekocht hebben. Je hebt hier snel contact. Mensen zijn nieuwsgierig naar elkaar. 

Al snel begon het te regenen. Omdat het wel leek mee te vallen zijn de de 100 treden opgeklommen. Dat hadden we beter niet kunnen doen. In een soort tempel hebben we geschuild. Het regende keihard en onweerde flink. Na een half uur regende het iets minder en zijn we verder omhoog de trappen opgeklommen.  Boven aan staat een bord Tsunami Evacuation Route.

Bij een klein eettentje, een dak en 3 muren, zijn we naar binnen gegaan. Voor de opstap moesten we onze schoenen uitdoen en kregen we een handdoek. In de keuken mochten we onze handen wassen. Diverse Balinese vrouwen waren aan het koken. Het zag er fris en schoon uit met allerlei verse producten. 

We hebben samen gado gado en een balinees gerecht 'lawas bacang' gegeten (kip, kerriesaus met sereh en kokosmelk en kleefrijst). En verse gember thee. Het smaakte echt verrukkelijk. We moesten in totaal €5,27 afrekenen. Daarna in een miezerig regentje naar het hotel teruggelopen. 

Onze kamer was al klaargemaakt voor de nacht. Klamboe was om het bed neergelaten en er stond een geurpotje met een waxinelichtje aan.

Met een kopje koffie heb ik nog lang op mijn balkon buiten gezeten.