16e dag Bali - Canggu

Vanochtend met Wayang onze privéchauffeur vertrokken. Het is dezelfde als we hadden naar Tegallalang en die stapvoets achter ons aan reed en onze pakjes in de auto legde. De eerste stop is Butalalan. Onze chauffeur rijdt via allerlei straaltjes linksaf, rechtsaf, kriskras door dorpjes. Ik begin me ondertussen ernstig af te vragen of we wel daar komen waar we wezen willen. Ook Anne begint zich dat af te vragen. Google maps geeft aan dat we in de richting komen. We gaan er dus maar van uit dat hij weet wat hij doet. Hij heeft een vaste prijs met ons afgesproken dus extra kilometers zal hij niet maken. Opeens stoppen we ergers achteraf in een wijk. Hier is de zilverfabriek en de shop. Huh....waar.......? We stappen uit en komen in de heel apart goed verzorgd ommuurd complex terecht. Met een tempel en mooie stenen en houten huisjes. Geen idee waar we heen moeten. Anne begint het opeens te herkennen en loopt rechtstreeks naar de shop. Via een mooie dichte houten deur komen we in een groot goed gekoeld atelier terecht, tjokvol vriendelijke en bescheiden verkopers. DIt is SarawatiSilver, de zilverwerkplaats met kopieën van de ’Buddha to Budddha‘ sieraden. Buddha to Buddha is een populaire zilveren sierradenlijn, die zich kenmerkt door een zware kwaliteit zilver, met over het algemeen vrij grove schakels en een opvallende sluiting met de merknaam. 

Het verhaal van Buddha to Buddha begint in Azië. Tijdens een meditatieve reis ging oprichter Batul Loomans op zoek naar zingeving, bezinning en de diepere betekenis en vreugde in het leven. Om er iets tastbaars van te maken, maakte hij een schets en vroeg hij een lokale zilversmid er een sieraad van te maken. De eerste Buddha to Buddha armband was een feit. Sindsdien staat Buddha to Buddha wereldwijd bekend om zijn handgemaakte en exclusieve sieraden. De sieraden collectie is de belichaming van die diepere betekenis. Met aandacht ontworpen in Amsterdam, met liefde gemaakt door de beste zilversmeden van Zuidoost-Azië. Het merk bestaat dit jaar 20 jaar, en is in 15 landen wereldwijd te koop. Het merk mag echter alleen gebruikt worden voor de officiele sieraden van Buddha to Buddha. 

Vroeger gebruikte SaraswatiSilver ook de naam Buddha to Budddha maar dit is inmiddels verboden. Het verhaal gaat dat de  Buddha to Buddha sieraden van oorsprong op Bali bij SarawatiSilver werden gemaakt (alles handwerk). Zij konden echter door de stijgende populatiteit van het merk niet langer aan de productievraag voldoen. De productie van de sieradenlijn is om die reden van Bali verplaatst naar elders, wat (o.a.) de consequentie met zich meebracht dat de fabriek de sieraden wél bleef maken maar de naam Buddha to Buddha niet meer mocht voeren. Een ander verhaal is dat zij vanaf het begin meeliften op het succes van Buddha to Buddha en kopieën maakten en dat middels een rechtszaak zij hun naam hebben moeten aanapassen. Hoe het ook zit, het zijn dezelfde sieraden met hetzelfde gehalte zilver en nagenoeg dezelfde naam, BtoB. SaraswatiSilver gebruikt nu de naam Best to Buddha.  Anne en ik hebben een armband van Buddha to Buddha al lang op ons wensenlijstje staan.

De SarawatiSilver shop is gevuld met tafels vol met de prachtigste zilveren sierraden. Bali staat wereldwijd bekend om het superieure vakmanschap en is daarom de natuurlijke bakermat van markante zilveren sieraden. Een lange wand is gevuld met de ‘Buddha to Buddha‘sierraden.  

Wij zijn de enige klanten. Als we na een uur vertrekken is de ruimte vol met toeristen. Voornamelijk Nederlanders die het merk kennen en weten dat ze de sierraden hier voor minimaal 1/4 van de prijs kunnen kopen. Anne en ik weten ongeveer al wat we hebben willen. De armband die Anne uitkiest moet op maat gemaakt worden. Samen met een van de verkopers en haar armband gaat Anne naar de fabriek. 

Anne verteld later dat ze naar een werkplaats ging waar een heel aantal mannen en vrouwen zaten,  die hard aan het werk waren op eenvoudige houten krukjes en handbediende branders. Onderstaande foto’s zijn van internet.

Ondertussen voel ik me als een kind in de snoepwinkel en zie het ene na het andere moois. Maar ook ik blijf bij mijn eerste keus. De armbanden worden gewogen en aan de hand van de prijs per gram wordt de prijs bepaald. Blij en opgewonden stappen we de auto weer in. Blij met onze aankopen. 

Anne krijgt op weg naar het hotel Edosfera Yoga & Spa in Canggu een mailtje: onze diepe verontschuldigingen. U heeft 2 suites gereserveerd. Een daarvan (de mijne) is helaas niet beschikbaar. Gelukkig hebben we een oplossing. U krijgt in plaats daarvan een gewone kamer aan het zwembad. Huhhhh............ In het hotel gaan we de onderhandeling in. Balinezen blijven ten alle tijden vriendelijk glimlachen en houden niet van confrontaties. Dus ook onze balineze receptionist blijft vriendelijk en overlegt verschillende keren met zijn bazin. Het 1e bod met 10% korting vinden wij niet acceptabel. Immers als je nu een kamer boekt krijg je dat ook. Ook ieder een gratis massage erbij is geen optie. Ik ben namenlijk teruggekomen van de massages omdat ik na de laatste keer bont en blauwe benen heb. Het laatste bod is 10% korting en mijn kamer voor 600.000 rupiah. Nee, mooi niet. Via boeking.com kost deze kamer 610.000 Rupiah. Een korting dus van wel €0,60. Hoe genereus. We besluiten om naar een ander hotel op zoek te gaan. Echter........we kunnen deze kamers niet annuleren omdat de eigenaresse er op zondag niet is en zij kan alleen de annulering invoeren. Anne besluit de receptionist niet op zijn bruine ogen te geloven op zijn belofte dat het wel goed komt. Zij kunnen als ze fout willen de kamers alsnog bij visa afboeken. Tja.....wat nu. Toch maar accepteren.....? De receptionist heeft zichtbaar het zweet in zijn bilnaad staan. Zoveel tegengas en hoofdrekenenen van ons had hij niet verwacht. Ja een koekje uit eigen doos ....daar trappen wij niet in. Na zijn hoofd eens goed afgedroogd te hebben, het zweet gutst in stromen van hem af, doet hij opeens een tegenbod. 3 nachten voor de prijs van 2 (1x suite en 1x gewoon) en we mogen gratis op onze vertrekdag 1 kamer tot vertrek houden. Wij kijken elkaar aan en zeggen eensgezind: deal. 

Als eerste gaan we naar de kamer van Anne: suite met zeezicht - een hele grote kamer met zeezicht - je moet wel een bril opzetten om de zee te zien, een vies bad, een grote geroeste koelkast. Dat hebben we nog niet eerder meegemaakt. Maar wel een tv en waterkoker. Daarna gaan we naar mijn kamer. Een stuk kleiner, een kleine koelkast, geen tv en geen waterkoker, een schone badkamer, geen trappen en ik kan zo vanuit mijn bed het zwembad in duiken. 

We besluiten om ieder ons weegs te gaan. Anne gaat zich laten masseren en ik duik het zwembad in. Om 18.00 gaan we naar het strand. Woeste zee met romantische strandtenten en woest aantrekkelijke surfers. Hip en alternatief. De gemiddelde leeftijd komt overeen met onze gevoelsleeftijd. We zijn hier dus prima op ons plek. Met een glas Australische witte wijn voor een absurd hoge prijs van 100.000 rupiah (€6) ploffen we neer, kijken we naar de ondergaande zon, eten verse vis en voeren diepzinnige gesprekken. Dat laatste zal wel aan de ambiance liggen........