10e dag Bali - Lovina - naar het huis van oma in Singaraja

Om 14:00 uur zijn we opgehaald door Ketut, Nyoman en papa Wajang en zijn we naar het huisje van oma in een kampong in Singaraja gegaan. Via een heel smal straatje lopen we naar haar huisje. Links en rechts zie je andere huisjes. De mensen slapen op matjes en in de huisjes staan bijna geen meubels. Oma woonde daar in een huisje met lekkend golfplaten dak.

Via crowdfunding heeft Anne geregeld dat oma een stenen huis met dak en meubilair kreeg. Het huis heeft nu een voorplaatsje met trapje, betegelde vloer en een dak. Een wc annex douche en klein keukentje met kookplaat en gasfornuis. Er is wel stroom maar geen strome water. In het huisje zelf is een woonkamer met 3 kleine slaapkamers zonder deur maar wel met bed. In de huiskamer in een lange rij naast elkaar een bank met stoelen. Er hangt een prachtige trouwfoto van haar kleindochter Hira (dochter van Ketut en Nyoman).

We worden heel gastvrij ontvangen. En krijgen een heerlijke balineze lunch. En Manggis als toetje.

Omdat ik nieuwsgierig ben naar de durian wordt deze voor me gekocht. De durian wordt door zijn sterke geur ook wel ‘stinkfruit’ genoemd. De eivormige vrucht is zacht, zoet en stekelig. Je houdt ervan of je vindt het vreselijk. De geur is inderdaad overweldigend smerig. De smaak van de vrucht is best lekker. De substantie ietwat melig. Na het eten moet je je mond spoelen vanwege een stinkadem. Ook handen wassen is een aanrader. Foei....wat een stank. Anne en ik hebben nog de hele avond last van de durianlucht als we boertjes laten.

Na een gezellige middag met veel lachen en gesprekken met handen en voeten en Google vertalen krijgen we nog een maaltijd. Deze keer rijst met sajoer lodde en tempé. Heerlijk! Terwijl Anne en ik eten gaat Ketut naar de grote tempel om daar een ceremoniële dans te dansen en te zingen. In Bali eten de gasten eerst, daarna de hoogsten in rang en daarna de rest van het gezin.

Na terugkomst van Ketut worden we uitgenodigd voor het gebed bij de familie tempel. We moeten zo gaan zitten dat onze voeten naar achteren wijzen. De 5 schrijnen staan hier bij elkaar. Na elk gebed wordt er een bloemblaadje in het haar gestopt. Ook wij krijgen een bloemblaadje die na het gebed in de westelijk schrijn gelegd wordt. Hoe bijzonder dat we dit kunnen meemaken.

De schoondochter van papa Wajang is samen met haar 2 kinderen ook bij het huis komen zitten. Ze heeft een dochtertje van 3 jaar en een baby. De baby heeft gisteren haar 6 maanden ceremonie gehad en mag nu met haar voetjes de grond raken. Alle 3 rijden mee als Anne en ik weer naar huis gebracht worden. Zij worden daarna naar hun huis in de bergen gebracht. Met het meisje van 3 hebben we onderweg dikke pret. Kiekeboe en in de maneschijn vallen in goede aarde. Anne geeft haar bij het hotel een panterknuffel. Het meisje is er heel blij maar ook heel verlegen mee. Speelgoed hebben ze nauwelijks dus dit is iets heel bijzonders voor haar.

Elk individu ondergaat volgens het Balinees hindoeïsme in zijn leven  12 á 13 overgangen. Deze gaan gepaard met specifieke ceremonies. Het doel ervan is om het individu te verlossen van kwade invloeden en hem toe te rusten met voldoende spirituele energie om harmonisch te kunnen leven. De eerste overgangsceremonie vindt circa zes maanden na de conceptie plaats en de vier beschermgeesten in het lichaam hebben plaatsgenomen.  De tweede overgang is de geboorte. Deze wordt begeleid met verschillende rituelen waarbij vooral de placenta in het middelpunt van de belangstelling staat. Drie maanden na de geboorte krijgt de baby bij de ceremonie zijn naam. Er is een groot feest, amuletten worden gezegend en omgehangen en het kind krijgt voor het eerst traditionele kleren aan. Na zes maanden is op Bali de eerste verjaardag van het kind ( de Balinese hindoeïstische kalender kent maar 6 maanden). Nu mag de baby voor het eerst de grond raken, wat ook betekent dat de goddelijke status van de zuigeling iets afneemt. Tot die tijd wordt de baby altijd in een doek gedragen. De volgende overgangen en bijbehorende ceremonies vinden plaats als de eerste nieuw tand doorkomt na het uitvallen van de melktand  en als de laatste melktand uitvalt. Het is nu alweer een tijdje geleden dat het kind uit de verblijfplaats van de Goden is afgedaald. Met het doorkomen van de vaste tanden gaat het tot de gewone sterfelijke mensheid behoren en zal het verder zodanig worden behandeld.  In de puberteit vind vaak weer een overgang ceremonie plaats voor meisjes bij de eerste menstruatie, bij de jongen als de stem zwaarder wordt. Hierna komt er weer een belangrijk ceremonie, de tandceremonie. Deze ceremonie heeft behalve een cosmetisch ook een zeer gewichtig symbolisch doel. De zes persoonlijkheidkarakterterestieken die de Balinpezen onderscheiden, worden hiermee in balans en in harmonie met de kosmos gebracht. Wie zijn tanden laten veilen raakt gemakkelijk slechte en ruwe karaktertrekken kwijt en heeft meer kans om een evenwichtige en bemiddellijke persoonlijkheid te worden. Dit draagt bij aan het gezond en goed aan het familie-- en gemeenschapsleven aangepast bestaan,  waarmee weer de kans op een goede reïncarnatie wordt verhoogd. Het tanden vijlen symboliek symboliseert in zekere zin de overgang naar volwassenheid. Het heeft de voorkeur de tandenvijlceremonie tussen het 6e en 18e jaar te laten plaatsvinden liefst voor het huwelijk en voor  meisjes na de eerste menstruatie.