11e dag in Bali - Lovina

Vandaag gaan we dolfijnen spotten, naar een dorpje in de bergen en naar het kindertehuis.  

We staan om 5:30 uur op want we vertrekken om 6:00 uur met de boot. Onze ’kapitein’ vertelt dat er soms wel 100 boten tegelijkertijd naar dolfijnen spotten. Gelukkig valt het vandaag mee, het zijn er maar 20. Telkens als er een dolfijn te zien is in de baai van van Lovina waar het dolfijnenstandbeeld staat, racen alle 20 boten naar de plek waar de dolfijn voor het laatst gezien is. Het is een wat merkwaardige situatie en behoorlijk hilarisch, want je weet dat op het moment dat je op de plek bent waar de dolfijn voor het laatst gezien is deze alweer ergens anders zwemt. De dolfijnen zijn ons goedgezind want ze komen regelmatig dicht in de buurt van onze boot en kunnen we nog wat leuke filmpjes maken. Ze komen zelfs een paar keer hoog opspringend op 2 meter van de boor af. Het gaat zo snel dat we dat onmogelijk kunnen filmen. We besluiten te genieten en bergen onze camera’s op. Na een uurtje rondscheuren en -dobberen en de dolfijnen van dichtbij vergezeld te hebben vinden wij het welletjes en gaan we terug naar het hotel. Zie voor een impressie het filmpje onder het tabblad video’s. We lopen via de zandbank, het is zeer laag eb, weer terug naar ons hotel.

Om 10.00 worden we door de Balineze vrienden van Anne opgehaald en gaan we naar hun dochter Hera. Zijn woont met haar man en zoontje bij haar schoonouders in Kayu Putih in de bergen. Het is een prachtige route stijl omhoog met haarspeldbochten. Onderweg zien we verschillende fruitbomen. Zo ook dragonfruit. Hera is dankzij ondersteuning van o.a. Anne’s vader laborante geworden. Door deze opleiding heeft ze haar man ontmoet en voor haarzelf en kinderen een beter toekomst veilig gesteld. Ze wonen in een groot stenen huis met behoorlijk wat grond er omheen

In de tuin ligt een oude haan in de hete zon. We zien dat hij niet meer overeind kan komen. Hij zakt steeds door zijn poten. Als we Hera vragen wat de haan markeert geeft ze aan dat hij heel oud is en haalt haar schouders op. Ook hebben ze een hond en een puppie. Als Anne belangstellend vraagt waar hun water is blijkt dat de honden drinken uit een stroompje regenwater uit de bergen. Ze hebben op het erf geen drinkbak.  Wij worden ook daar weer in de watten gelegd. Koffie en zelfgebakken pisang goreng en verse lychees. 

We zitten met zijn alleen weer op de grond. Deze keer op een verhoging op de buitenplaats voor het huis.  Na wat handen en voeten gepraat, spelletjes en liedjes met het kleine jongetje, stappen de beide oma’s op een scooter en komen terug met eten. Jeetje....en we hebben geen honger. We krijgen een kom zoute kippensoep en rijst met snijbonen, vis en nog een soort groente. Het smaakt wederom heerlijk. Wat me opvalt is dat ze hier heel zoet en heel erg zout eten. Er wordt enorm veel zoetigheid en zoete drankjes genuttigd. Af en toe zo zoet dat onze vullingen er zo wat uitspringen. 

Na de lunch worden we naar het weeshuis ‘de Lion King’’ in Singaraja gebracht. We worden al verwacht. De Nederlandse eigenaresse Marinka wacht ons al met de kinderen op. Ze komen zich allemaal netjes voorstellen en krijgen alvast een stroopwafel. Anne brengt daar sneakers, kleren, speelgoed en knuffels. Ik heb o.a. 10 pakken stroopwafels bij me en feestfluitjes. De kinderen vinden deze prachtig. Anne is hier al meerdere keren geweest. En ook ik ben welkom, zeker nadat ik vertelde dat ik in Nederland in kindertehuizen gewerkt heb. Omdat er veel misbruik gemaakt wordt door malafide gulle gevers om verkeerde redenen, zijn ze erg selectief in het ontvangen van bezoekers. Zij beheert samen met haar man het weeshuis in Singaraja op Bali waar 20 wees- en straatkinderen verblijven, die ze sinds 18 jaar opvangen en opvoeden. De kinderen en tieners gaan in de buurt naar school (van kleuterschool tot en met universiteit (= vergelijkbaar met ons HBO onderwijs),. Door de jaren heen hebben ze meer dan 130 jongeren opgevangen. Een kwart van deze groep heeft een universitaire opleiding afgerond. Hierdoor wordt de armoedecirkel verbroken. Ze runnen het huis dmv giften. Ivm de slechte ervaringen accepteren ze deze alleen nog maar van hun vaste donateurs en vrienden van. Ik vind het bezoek zeer indrukwekkend mede door mijn eigen ervaring in kindertehuizen en door de wijze waarop Marinka er over verteld. Als we na 3 uur vertrekken blijkt dat Marinka dat erg jammer vindt. We waren na lange tijd weer de 1e Nederlandse bezoekers.