6e dag in Bali - Amed

17 januari 2019 - Bunutan, Indonesië

Vandaag vertrekken we naar Amed. Anne heeft voor 9.00 vervoer geregeld. De koffers kunnen we in de kamer laten staan. Deze worden tijdens ons ontbijt in de taxi gezet. Dat is toch wel heerlijk. Geen gesjouw met je koffers in Bali. Ik voel met net een hele rijke vrouw zo. En dat is tegelijkertijd ongemakkelijk. 

Volgens officiële info gevonden op internet is het gemiddelde inkomen op Bali ca. €120 per maand bij een werkweek van 48 uur. Een gezin met 2 kinderen heeft ongeveer €150 per maand nodig voor voedsel en huisvesting. Op Bali geldt geen werk, geen inkomen. Anne weet dat het vaak veel minder is wat mensen verdienen, maar ook dat de maandelijkse uitgaven veel lager zijn dan €150. Daarvan moet ook de  JamSoStek premie (voor ziektekosten, ongevallenverzekering, overlijdensrisico en pensioenopbouw) betaald worden. Deze is in 2015 ingevoerd na massale demonstraties In heel Indonesië. Veel Balinezen hebben deze verzekering echter niet en zijn dus niet verzekerd. Het onderwijs tot 15 jaar is sinds korte tijd gratis op Bali. Dat geldt voor de staatsscholen waar het onderwijs van slechte kwaliteit is en waar voor schooluniformen en boeken nog wel betaald moet. Voor privéscholen zijn enorme wachtlijsten.

93% van de balinezen is hindoeïstisch. Het kastensysteem maakt nog steeds een wezenlijk deel uit van het leven op Bali. Het systeem op Bali bestaat uit vier kasten:

  • Brahmaan – de kaste van de priesters
  • Ksatria – de kaste van de koningen en de adel
  • Wesia – de kaste van de handelaren
  • Sudra – de kaste van de man in de straat (90% van de Balinezen)

Oost-Bali, waar we door reden op weg naar Amed is zeer arm.  Het schaarse inkomen wordt meestal verdiend met landbouw en/of visserij.  Na de laatste grote vulkaanuitbarstingen in 1963 is 76% van het oppervlak ongeschikt om rijst te verbouwen, met als gevolg te eenzijdige voeding in de vorm van cassave. 

De rit naar Amed duurt ruim 3 uur en is adembenemend mooi. Dit is het Bali wat ik wilde zien en wat me in alle sereniteit, geuren, kleuren, beelden en geluiden tegemoet komt, omarmt en grijpt. 

Via de tolweg rijden we door de mangrove bossen. Daarna wordt het landschap steeds minder toeristisch en rijden we door het tropische regenwoud,  bestaande uit acacia’s, bananenbomen, verschillende soorten palmbomen, ficussen en rotan. We passeren al diverse rijstvelden

Autorit naar AmedAutorit naar AmedAutorit naar AmedAutorit naar Amed

Het eiland wordt overheerst door het vulkanisch gebergte; sommige van de vulkanen zijn nog steeds actief. Het letterlijk hoogtepunt is de Gunung Agung met een top van 3142 m boven de zeespiegel. De Gunung Batur is 1717 m hoog met een krater van 11 km en 180 m diep.

Onderweg verteld onze chauffeur, Putu, honderduit over Bali. Zo kom ik steeds meer te weten over dit prachtige eiland. 

Autorit naar Amed

In Amed nodigen we hem uit voor de lunch zodat hij met een volle buik weer naar huis kan rijden. Het heeft hier al 2 dagen enorm aan een stuk geregend, nadat de regengoden in de tempel hun offers gekregen hebben, wordt ons verteld. Het lange straatje met kleine eettentjes en hotelletjes is uitgestorven en lig vol diepe plassen. Zelfs onze chauffeur vindt het spannend  om er door te rijden.

Aan de linkerkant stoppen we bij wat een eettentje lijkt. Het blijkt ons hotel te zijn - Bali Dream House. Anne kijkt me weer zeer verwachtingsvol aan. Als ik over de railing kijk zie ik beneden bij de zee 5 huisjes. En ja hoor....wij hebben de 2 huisjes aan de zee. Via een trap met 50 treden lopen we naar beneden. De huisjes zijn in Balinese stijl ingericht. Ik kijk vanuit mijn bed zo naar de zee. En WoW.....ik heb een buitendouche. Wat een fantastisch mooie locatie.

Bali Dream House Amed

Bali Dream House AmedBali Dream House AmedAutorit naar Amed

Het regent pijpenstelen en we besluiten ons te laten masseren. Via het hotel komen er 2 masseuses die ons op ons terras een uur masseren. Alle spieren worden losgemaakt en ik heb al beduidend minder last van mijn knie en voet. Je raakt bijna in trance zo. Een heerlijke massage met het geluid van de regen en de golven die het strand op spoelen. De massage is nog maar net klaar of we worden geroepen door de hotelstaf. Dolfijnen heel dicht bij ons in de zee. Ze maken dolle capriolen en springen regelmatig met 2 of meer synchroon. Als we later met een watermeloen- en voor mij een papayasapje zitten, zien we ze nog steeds. Het begint inmiddels droog te worden en we horen steeds meer vogels op de achtergrond. Het is nu 27 graden en het voelt zelfs fris. Zelfs met een lange broek en shirt.

Foto’s

1 Reactie

  1. Rita:
    17 januari 2019
    Fijne dag